Кніга: Штыхаў, Г. В. Старажытныя дзяржавы на тэрыторыі Беларусі / Г. В. Штыхаў. — 2-е выд., дап. — Мінск : Права і эканоміка, 2002. — 94 с.

Характарыстыка: Кніга беларускага археолага і гісторыка Георгія Васільевіча Штыхава (14.07.1927–02.03.2018) прысвечана станаўленню і развіццю дзяржаўнасці на беларускіх землях. Аўтар спачатку разглядае асноўныя погляды на сутнасць і ўзнікненне інстытуту дзяржавы, а потым паказвае асаблівасці працэсаў дзяржаваўтварэння на беларускіх землях.

Улічваючы даныя археалагічнай і лінгвістычнай навук, вучоныя ў асноўным згодны з уяўленнем аб рассяленні славян з нейкай пачатковай тэрыторыі — іх прарадзімы. У VI ст. славяне ўключыліся працэс Вялікага перасялення народаў. Яны сяліліся на землях Візантыйскай імперыі, з’явіліся на Балканах. На ўсходзе славяне паступова выйшлі да вярхоўяў Дняпра, Дона і Акі, да Ладажскага возера. Славянскія плямёны мелі шмат агульнага ў гаспадарцы, побыце і культуры. Таму сацыяльна-эканамічныя з’явы ва ўсіх славян у раннім сярэднявеччы адбываліся прыкладна аднолькава. У славян адбываўся працэс разлажэння родавых адносін.

Часопіс: Спадчына. — 1998. — № 1 (127).

Характарыстыка: Часопіс «Спадчына» ўзнік у 1989 г. на базе бюлетэня «Помнікі гісторыі і культуры Беларусі». На хвалі нацыянальнага адраджэння вакол яго аб’ядналіся навукоўцы-гісторыкі, публіцысты і літаратары, неабыякавыя да культуры і мінулага Беларусі. Часопіс папулярызаваў гісторыка-культурную спадчыну беларусаў, змяшчаў пераклады і перадрукі гістарычных крыніц, твораў гісторыкаў і пісьменнікаў. Дзякуючы «Спадчыне», шырокая грамадскасць упершыню адкрыла забытыя раней імёны. У № 1 часопіса «Спадчына» за 1998 г. змешчаны артыкулы Макара Краўцова пра Раду Беларускай народнай рэспублікі, Уладзіміра Сакалоўскага пра надзвычайную дыпламатычную місію БНР у Германіі, Юркі Віцьбіча пра партызанскую барацьбу на Беларусі, Ніны Стужынскай і Уладзіміра Ляхоўскага пра наступствы Слуцкага паўстання, а таксама шэраг іншых матэрыялаў.

Часопіс: Помнікі гісторыі і культуры Беларусі. — 1981. — № 4 (48).

Характарыстыка: Часопіс (бюлетэнь) «Помнікі гісторыі і культуры Беларусі» пачаў выдавацца ў 1970 г. Ён з’яўляўся афіцыйным органам Беларускага дабраахвотнага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры. У ПГКБ публікаваліся матэрыялы, што мусілі спрыяць ахове, даследаванню і папулярызацыі помнікаў. Аб’ём публікацый пераважна заставаўся невялікім. У № 4 «Помнікаў гісторыі і культуры Беларусі» за 1981 г. друкуюцца матэрыялы да 100-годдзя з дня нараджэння Янкі Купалы і Якуба Коласа, артыкулы С.А. Высоцкага пра кіеўскія «Залатыя вароты», С.А. Сергачова пра драўляныя званіцы, П.В. Шкіндзера пра «Кацюшы» ў гады Вялікай Айчыннай вайны, а таксама іншыя матэрыялы.

Часопіс: Весці Акадэміі навук БССР. Серыя грамадскіх навук. — 1977. — № 1.

Характарыстыка: Весці Акадэміі навук БССР, серыя грамадскіх навук — адмысловы навуковы часопіс, у якім друкаваліся артыкулы па гісторыі, этнаграфіі, мовазнаўству, літаратуразнаўству і іншых гуманітарных навуках. Асобная серыя грамадскіх навук часопіса была створана ў 1956 г. Да гэтага артыкулы па грамадскіх, дакладных і медыцынскіх навуках выходзілі пад адной вокладкай. У № 1 Вясцей АН БССР (Серыя грамадскіх навук) за 1977 г. з матэрыялаў гістарычнай і этнаграфічнай тэматыкі змешчаны артыкулы У.У. Багамольнікава пра пахавальны абрад радзімічаў і С.В. Барыса пра класіфікацыю вясельнай паэзіі, а таксама публікацыі іншых даследчыкаў.

Часопіс: Спадчына. — 1997. — № 6 (126).

Характарыстыка: Часопіс «Спадчына» быў створаны ў 1989 г. на базе бюлетэня «Помнікі гісторыі і культуры Беларусі». На хвалі нацыянальнага адраджэння ён гуртаваў гісторыкаў, публіцыстаў, літаратараў, неабыякавых да культуры і мінулага Беларусі. Часопіс папулярызаваў гісторыка-культурную спадчыну беларусаў, змяшчаў пераклады і перадрукі гістарычных крыніц, твораў гісторыкаў і пісьменнікаў. Дзякуючы «Спадчыне», шырокая грамадскасць упершыню адкрыла забытыя раней імёны. У № 6 часопіса «Спадчына» за 1997 г. змешчаны артыкулы Аляксандра Надсана пра заходнюю літаратуру на Беларусі ў ХV–XVII стст., Андрэя Блінца пра беларускіх татар у гвардыі Напалеона, Алеся Белага пра Полацк у нямецкіх «лятучых лістках», працяг публікацыі Андрэя Заеркі пра турмы Беларусі ў 1929–1935 гг., чарговы фрагмент Баркулабаўскай хронікі, а таксама шэраг іншых матэрыялаў.

Кніга: Калечыц, І.Л. Эпіграфіка Беларусі Х–ХIV стст. / І.Л. Калечыц. — Мінск : Беларуская навука, 2011. — 271 с.

Характарыстыка: Эпіграфічныя помнікі Х–ХIV стст., знойдзеныя на тэрыторыі Беларусі, — цікавая і маладаследаваная старонка айчыннага крыніцазнаўства. У параўнанні з аналагічнымі помнікамі з іншых усходнеславянскіх тэрыторый, помнікі эпіграфікі Х–ХIV стст. з тэрыторыі Беларусі даследаваны слаба, а эпіграфіка Беларусі як спецыяльная гістарычная дысцыпліна знаходзіцца ў зародкавым стане. Пісьмовыя крыніцы па гісторыі Беларусі гэтага перыяду прадстаўлены летапісамі і эпіграфічнымі помнікамі. Летапісы, безумоўна, з’яўляюцца асноўнай крыніцай і змяшчаюць шмат каштоўнай інфармацыі. Але і помнікі эпіграфікі ўтрымліваюць унікальную фактаграфічную інфармацыю, якая не павінна заставацца па-за межамі вывучэння.

Часопіс: Весці Акадэміі навук БССР. Серыя грамадскіх навук. — 1976. — № 6.

Характарыстыка: Весці Акадэміі навук БССР, серыя грамадскіх навук — спецыялізаваны навуковы часопіс, у якім друкаваліся артыкулы па гісторыі, этнаграфіі, філасофіі, літаратуразнаўству і іншых галінах айчыннай гуманітарыстыкі. Адмысловая серыя грамадскіх навук часопіса была створана ў 1956 г. Да гэтага артыкулы па грамадскіх, фізіка-матэматычных і прыродазнаўчых навуках выходзілі пад адной вокладкай. У № 6 Вясцей АН БССР (Серыя грамадскіх навук) за 1976 г. з матэрыялаў гістарычнай, этнаграфічнай і рэлігіязнаўча-філасофскай тэматыкі змешчаны артыкулы Х.Ю. Бейлькіна пра ільняны гандаль у Беларусі ў 60–80-х гадах ХІХ ст., С.В. Барыса пра асаблівасці бытавання традыцыйнай песні і яе месца ў сучасным вяселлі, Т.П. Кароткай пра гнасеалагічнае апраўданне рэлігіі ў рускай рэлігійнай філасофіі пачатку ХХ ст., а таксама публікацыі іншых даследчыкаў.